Kış depresyonunu bir türlü atlatamıyorum. Zor uyuyorum, zor uyanıyorum. Üşeniyorum. Bu kıştan bu yana birşey öğrendim; insanın hayatında fazlaca bir birikim yaşandığında, insan bunu aktarmaya üşeniyor. Ne yazsam, ne anlatsam, hangi birinden başlasam? Beni ne paklar acaba?
Öğrendiğim şeyler arasında değişimlerin beni korkuttuğuda var. Alışkanlıklarımdan kolay kolay vazgeçmiyorum, yeni bir düzen, yeni bir çevre, yeni insanlar beni tedirgin ediyor. Ben sadece bildiklerimle kalmak istiyorum. O da zor, çok zor. Değişimden kaçılmıyor. Ben bile her sene değişiyorum. Şu an olduğumun üzerine katıyorum. Kimi zaman taşmaktan, taşırmaktan korkuyorum.
Sudan sebepler arası devam ediyor yani.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder